Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Een mens maakt rare sprongen
van een vrouw die genoot van de kruimels, maar meer wilde
Een half jaar een "verhouding" met J gehad. Het woord verhouding staat me eigenlijk tegen en doet me denken aan een minnares die een verhouding met een getrouwde man heeft. En dat was ik ook min of meer. De 30-jarige relatie met zijn ex-vrouw was al 6 jaar beeindigd maar hun contact niet. Voor alle duidelijkheid: ze hebben geen kinderen. Nog veel verbinding met haar, een weekje vakantie etc maar geen passie/sex meer en bovendien had hij ook nog liefdesverdriet om een onbeantwoorde liefde.
Na 40 jaar had ik J weer ontmoet op de reunie van onze middelbare school.
Het klikte meteen en al snel hadden wij een heerlijke vrijrelatie met elkaar, al zagen we elkaar niet vaak door vooral zijn druk bezette leven: gemiddeld eens in de 3 weken in het w.e.
Ik ging altijd naar hem toe en dat was erg gezellig en fijn maar hij kwam nooit bij mij thuis. Ik vond het eerst wel best omdat ik nog een zoon thuis heb wonen maar ik begon het toch steeds gekker te vinden dat hij nooit belangstelling had om bij mij langs te komen.
Na 2 maanden mailde hij me dat hij niet verliefd op mij was (na een voorzetje van mij) maar wel heel liefdevol en vol passie, hij vond mij een echte vrouw. Hij wilde geen vaste relatie en zei bindingsangst te hebben.
Verwarrend voor mij, temeer omdat ik wel verliefd op hem was en dacht uit zijn gedrag op te maken dat hij dat ook was. Zo gesloten en ingewikkeld als hij op gevoelsvlak kon zijn, mailden we meer over gevoelskwesties dan dat we ze uitspraken.
Leegte
Ik uitte me te weinig naar hem toe over mijn gevoelens uit een soort angst voor de waarheid, angst om afgewezen te worden. Ook angst om boos te worden, terwijl ik redenen had om wel boos en teleurgesteld te zijn en het inwendig ook was.
Ik besloot toch met deze relatie door te gaan, ik wilde hem (nog) niet missen. Hij wilde sowieso wel doorgaan en heeft de beslissing dus aan mij overgelaten.
Ik heb hem verfoeid en vond het zeer onaangenaam als hij zo laks was met zijn reactie op mijn mails. Het contrast tussen onze spannende, erotische mailepistels en dan weer een soort leegte was groot.
Hoe kon het dat hij zo liefdevol kon zijn als ik er het w.e. was en aan de andere kant zo afstandelijk als ik uit het oog was. Hij schreef zelfs een keer dat hij mij (door moeheid) was vergeten te mailen. Daar werd ik niet blij van!
Ik vond hem een lul toen hij schreef open en eerlijk te willen zijn n.a.v. een ontmoeting met iemand van een dating site en dat hij ternauwernood aan een plakkerig web wist te ontsnappen. Die vrouw wilde hem zowat bespringen maar ik was degene die dat van hem wel mocht! Hij heeft notabene zelf die spanning opgezocht. Ik heb hem nog gevraagd wat hij eigenlijk bij die date zocht maar hij zei dat niet te weten.
Het was aantrekken en afstoten van zijn kant, soms heel subtiel. Hij gaf toe een vat vol tegenstrijdigheden te zijn, soms wat in de war en zo gesloten als een oester. Hij heeft zich ook schuldig naar mij toe gevoeld omdat hij wel wist mij te hebben gekwetst.
Kruimels
In het dagelijks leven is hij een aimabele man die makkelijk contact maakt en zeer geschikt is voor zijn werk als trainer/coach communicatieve vaardigheden.
Ik ben een ster in het relativeren dus heb steeds rekening gehouden met zijn gezichtspunt en zijn neurotische kronkels.
Het is voor mij een enorme les dat ik voortaan eerder mijn boosheid moet laten zien zonder bang te zijn voor de consequenties: dat is eerlijker tegenover mezelf en de ander. Nu voel ik me nog nauwelijks boos, ik kan er echt niet meer uitpersen! Ik voel me ook beslist geen slachtoffer van de situatie, ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen geluk.
Het was mijn keuze om een periode door te gaan met J omdat ik enorm genoot van de gezelligheid, de spanning en de sex, het was mijn keuze om genoegen te nemen met de kruimels want ik wilde wel meer, het was mijn keuze om uiteindelijk de relatie te beeindigen.
Moeilijk, ik mis hem, maar ook goed. Nu kan ik weer openstaan voor een ander en ik voel me in mijn kracht staan al heb ik zeker nog wel verdrietige momenten en is hij nog niet uit mijn "systeem".
Veel over mezelf geleerd door deze relatie!
December 2009,
Carla
